Şapkanın altında , üstü ile aynı renkte, dikenimsi çıkıntılar bulunur. Genellikle bu çıkıntılar sapın üst tarafına kadar devam ederler.
Mantarın sapı genel olarak şapka ile aynı renkte veya şapkadan Mantarın eti, geri kalan kısmı ile aynı renktedir.
biraz daha açık renktedir.
Mantarın ayağında ve şapkasında kızıl-kahverengi lekeler bulunabilir.
Çiğ iken biraz keskin bir tadı vardır. Pişirildiğinde bu keskinlik kaybolur.
Sığır dili mantarı çok çeşitli çevrelerde yetişebilen bir mantardır. İğne yapraklı ormanlarda olduğu gibi huş ağacı ormanlarında ve karışık ormanlarda da yetişebilir. Kayın, meşe, palamut, köknar ağaçlarının altında ortaya çıkarlar.
Gruplar halinde, yada uzun sıralar halinde serpilirler.
Sığır dili mantarlarını temizlemek oldukça kolaydır. Mantar gövdesi döndürerek koparıldıktan sonra sadece küçük topraklı ayak ucunu kesip atmak yeterlidir. Bu mantarlar böcek larvalarının (kurtçuk) istilasına nadiren uğrarlar.Yaşlı olanlarında dikenler kolayca dökülürler. O nedenle istenirse bunlar fırça ile temizlenirler. Aksi halde dikenler de mantarın diğer etli kısımları ile aynı kalitede yenilebilirdir. Ancak yaşlıların tadı biraz acı olabilir, o nedenle çok büyük olanlarını toplamayıp ormanda bırakmak yerindedir.
Sığır dili mantarının doğada bir benzeri daha bulunmaktadır. Turuncu Sığır dili diyebileceğimiz bu mantarın Latince adı: (Hydnum rufescens) dir.
O da yenebilen bir mantar ise de tadı biraz acıdır ve aynı derecede lezzetli görülmemektedir. İkisini ayıran en büyük özellik ise bu mantarda şapka altı dikenlerinin sap üzerine kadar uzanmamasıdır. Dikenler ile şapka arasında dikensiz bir halka kalır. Bak: yandaki şekil. Ayrıca bu mantarın şapkasının üzeri, sığır dili mantarından farklı olarak, ayağından ve dikenlerinden daha koyu renktedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder